Teddy staat rustig hooi te eten, terwijl de zussen Marianne en Ellen Wijdenes naast de paardentrailer hun kostuums aantrekken. “Het is wel warm”, verzucht Marianne over de weelderige jurken die typisch bij het ringsteken horen. “Mijn moeder heeft ze gemaakt.” Een beetje verderop zit Ron van Eerden uit Assendelft een boterham te eten. Zijn twee paarden, de friezen Ronny en Tineke, staan nog in de trailer en maken hun ongeduld duidelijk met stampen. “Ik doe dit normaal niet, maar voor het stadsfeest van Beverwijk maak ik graag een uitzondering. Ik vind het een beetje mijn plicht”, zegt hij.
Van oudsher is het ringsteken in Nederland een typisch evenement rondom de kermis of een feestdag. Maar de laatste jaren neemt de populariteit af, zegt Marianne. Ze is vanuit Opperdoes bij Medemblik naar Beverwijk gereden, een van de drie wedstrijden waar hun team van drie deze week aan meedoet. “We gaan deze week bijvoorbeeld ook in Friesland rijden.” Ze ziet de belangstelling voor de sport afnemen. “Ook veel vrijwilligers vallen weg omdat ze ouder worden. Er is nogal wat organisatie bij nodig. Hier in Beverwijk is het allemaal geweldig geregeld.”
“Wij doen alleen Assendelft en Beverwijk”, zegt Van Eerden. “Omdat ik van oudsher een Wijker ben, is de hele familie hier. Dan rijden we een rondje mee. Maar als ik alle ringsteekwedstrijden mee ga rijden in Noord-Holland, dan heb ik er bijna een dagtaak aan”, lacht hij. “Sommigen hebben dat. Die hebben het drie keer in de week, maar ik ben nog niet gepensioneerd, hè. Dus ik heb geen tijd. Ik moet nog werken.”
Marianne geeft toe dat het geen goedkope liefhebberij is. “We krijgen er vaak een onkostenvergoeding voor. Hier in Beverwijk in ieder geval wel.” Ondertussen loopt het terrein aan het Harmonielaantje langzaam vol met auto’s met trekkracht en paardentrailers. Terwijl her en der de deelnemers hun kostuums aantrekken, worden de paarden en pony’s ingespannen. Ook Teddy krijgt zijn tuig aangetrokken om voor het rijtuig aan te spannen. “Ted vindt het heerlijk om hieraan mee te doen”, volgens Marianne. “We hebben nog een andere pony, maar die vindt dit niks, dus die laten we thuis.”
Ron zit naast een rijtuig dat een ouderwets gezellige uitstraling heeft. “Ja, dit is mijn rijtuig. Dat is de Victoria”, zegt hij. “Die is nog redelijk origineel. Nou ja, ‘origineel’. De dingen komen allemaal uit Polen vandaan. Achter en voor zitten er schijfremmen op. Dat is op zich wel prettig natuurlijk, want als je door Amsterdam heen moet dan is zo’n remmetje wel lekker, hoor.” Volgens hemzelf heeft een goeie meneer geen rem nodig. “De rest van het jaar verhuren we het rijtuig voor bijvoorbeeld bruiloften, partijen en begrafenissen. Morgen hebben we weer een bruiloft.”
Zus Ellen en Marianne klimmen op de bok en rijden langzaam op naar de uitgang van het terrein, richting de Zeestraat. Voor hen verzamelen zich de andere rijtuigen. Ron staat met nummer 1 vooraan. “Bij ons rijdt zo de burgemeester mee”, glundert hij. “We hebben thuis een managebedrijf met 152 paarden. Dat is zeven dagen in de week werk. Voor dit stadsfeest van Beverwijk maken we altijd extra ruimte in ons programma. Het is ook een traditie en die moet je in stand houden.” Rustig trekken de friezen het rijtuig de straat op.
Ook de zussen uit Opperdoes zien met lede ogen aan dat het traditionele ringsteken aan populariteit verliest. Het zomerseizoen is voor hen het leukste met al die wedstrijden die ze bezoeken door het hele land. “Zo goed als in Beverwijk zit het niet overal in elkaar. Hier is het ringsteken ook wat makkelijker met dat asfalt op de weg,” glimlacht Marianne. Het succes zit in het team zelf. “Teddy weet precies wat er van ‘m verwacht wordt. Die zet steeds op het juiste moment de pas erin.”
(video: Peter Janssens)
